สู้เพื่อเเม่

                                                                   สู้เพื่อแม่                                                                                                      มีคนๆนึงที่เลี้ยงดูแลเราและคนๆนั้นเป็นคนที่สำคัญที่สุด คนๆนั้นคือ “คุณแม่” สำหรับผมแม่ของเราคือคนที่สำคัญที่สุดเข่าอาจจะต่อว่าเราเราก็นึกกันไปว่าเข่าไม่รักเราเเต่ถึงเข้าจะต่อว่าเราเข่าต่อว่าเราเพราะเข่าเป็นห่วงเราทีเาอาจจะกลับบ้านดึกเกือบไปโดยที่ไปบอกพ่อเเม่เราอาจจะทำให้เข่าปวดหัวใจที่เราไปเที่ยวที่ไหนๆกับเพื้อนเข่าห่วงว่าเราจะเป็นคนไม่ดีหรืออาจจะไปมั่วสุมกับสารเสพติด ถ้าเรามีเรื้องอะไรเราก็มาพูดคุยกับเเม่ได้เพราะว่าเเม่เราผ่านประสบการร์ชีวิตมากกว่าเรา         เเม่ คือผู็ที่ให้ความรัก ความห่วงใย เป็นผู้ให้กำเนิดเรา คำว่าเเม่เป็นคำนิยามสั้นๆ เเต่ความหมายนั้นมากมาย เป็ฯเป็นผู้เสียสละให้กับเราทั้งๆที่เข่าชอบถ้าเราชอบเข่าก็เสียสละให้กับเรา   แม่เข่ายอมเกือบทุกอย่างให้กับเราถ้าเข่าซื้อได้เข่าก็จะซื้อให้คำว่า เป็นคำที่ใช้เรียกมารดา แม่เป็นได้ทุกอย่างของลูกทุกคน โดยในความคิดของผมแล้วแม่คือผู้ให้กำเนิด ให้เกิดลูกเติบโตขึ้นมาถึงปัจจุบันนี้โดยบริสุทธิ์ใจ และพร้อมที่จะเลี้ยงดูเราเสมอแม่คือร่มโพธิ์ร่มไทรที่ให้ลูกคอยพักพิงหลบแสงแดดหลบสายฝนลมหนาว แม่คือผ้าห่มที่แม้ว่าเราจะเหน็บหนาวขนาดไหนก็ทำให้เราอุ่นใจขึ้นมาก แม่คือครูคนแรกที่คอยชมเชยเวลาเราทำสิ่งที่ดีคอยตักเตือนเวลาเราทำอะไรผิดลงไปและสอนสั่งเราให้ทำในสิ่งที่ถูกต้องอยู่เสมอ แม่คือพระในบ้านที่คอยสอนให้เราเป็นคนดี ไม่ทำชั่ว แม่คือผู้ที่คอยเกื้อหนุนเราอยู่ตลอดเวลา แม่คือผู้ที่เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ แม่คือผู้ที่คอยรับฟังปัญหาทุกอย่างที่เราข้องใจ